May 2010 - Ctrl.Alt.Country

Dat iemand ons onder verschillende namen in amper enkele weken tijd tot tweemaal toe op aangename wijze wist te verrassen, dat hadden we hier, voor zover we ons dat goed herinneren konden, eigenlijk nog nooit eerder meegemaakt. De eer van ‘m dat als eerste te flikken valt dus te beurt aan Pascal Hallibert. Elders kan je er hier nog op nalezen, hoe laaiend enthousiast we al waren over het onlangs verschenen titelloze “debuut” van ’s mans groep Point Quiet en hier en nu is het alweer opletten geblazen om niet over de zich naar aanleiding van “Color Map Of The Southern Sky”, de eersteling van zijn soloproject Praise The Twilight Sparrow, in groten getale aandienende superlatieven aan het struikelen te gaan. Net als op “Point Quiet” draait zo goed als alles hier om sfeer. Maar als geheel klinkt “Color Map Of The Southern Sky” toch beduidend ruwer dan die plaat. Daarbij vrijwel voortdurend balancerend tussen rauw, dromerig en emotioneel kerft Hallibert (gitaar, mandoline, banjo, dulcimer, keyboards, zang) hier met vaste hand en met de nodige hulp van sidemen Hans Custers (bas, glockenspiel, keyboards, zang), Roman Schipper (banjo, accordeon, zang), Leon Verhaeg (gitaar) en Jeroen Talla (drums) dertien onder de noemer alternatieve folk en Americana vallende gedenkwaardigheden in ons collectieve muzikale bewustzijn. Daarbij klinkt hij wat ons betreft als een soort van kruising tussen enerzijds Nick Drake en Tim Buckley, anderzijds Sixteen Horsepower en Willard Grant Conspiracy. Al mogen ook de namen van Will Oldham en Smog best wel even de revue passeren. Zowel de minimalistische aanpak van Hallibert en co hier, als de klankkleur van veel van het gepresenteerde materiaal voeden ook die vergelijking. Al bij al minstens even intrigerend als “Point Quiet” en dat an sich is gezien de torenhoge kwaliteit van die plaat al een serieuze verdienste. Neen, om deze Hallibert kunnen we in de toekomst duidelijk niet zomaar meer heen.