September 2007 - Hanx (by Wim Boluijt)

Hij ging op weg, ik volgde in zijn spoor.

Als Dante, die, niet de rechte weg genomen en bij zinnen komend in een donker woud, zijn vertrouwen stelt op Vergilius, de gezel door de eeuwige afgrond, zo volgt Patrick Hallibert zijn liedjes. Ze lijken op bladeren waarover de voeten ritselen. Strepen zonlicht op donker en vochtig mos. Vertakte paden.
Ergens tussen Templo Diez en White Sands, zowel qua vorm als qua vent, bevindt zich Praise The Twilight Sparrow. In maart van dit jaar speelden ze op South by Southwest en deden ze optredens in Canada.
Er waart een niet onder woorden te brengen waarheid door deze vier liedjes. Een oud gevaar sluimert.

Comes the red moon, sail the nights
Comes thread moon, sail the nights

U kunt het anders horen maar het blijft hetzelfde schemeren tussen licht en donker. Het droomgezicht van Reve waarin zijn moeder aan hem verscheen boven het woud waar zij met de dood wandelde. Eindelijk eens goed gekleed, dat wel.

South Of No North. Over al die jaren waarover ineens een nacht valt. Hallibert zingt. Hallibert zingt. Hallibert zingt.
Wellicht is deze demo EP niet eens verkrijgbaar en zult u moeten wachten op het album dat deze winter zal uitkomen. Luister dan deze liedjes op MySpace en scherm uw scherm af. In de wetenschap dat u hier over niet al te lange tijd zult gaan lezen over Deseronto van White Sands.

Twee waren identiek, als regenbogen
Elkaar weerspiegelend; de derde leek
Een vuur, aan beide andere onttogen

(Wim Boluijt)